آدمها باهم زندگی می‌کنند و گاهی برای هم…
خاطرات ماندگارشان آنجاست که شریک لحظه‌های همند؛
و آدمهایی میشناسم که وجودشان معنای انسانیت است،
که شراکتشان با دردها و لحظه‌های تلخ حیات دیگرانیست که نمی‌شناسند، برای شیرین کردن دوباره‌ی زندگیها‌…
و بقول دکتر قریبِ ماندگار در حافظه‌ی تاریخ پزشکی ایران زمین:
اینها متعلق به خودشان نیستند چون پزشکند،
و اگر متعلق به خودشان باشند دیگر پزشک نیستند!
خلاصه‌ی قدر و تفاوت پزشکی همین است و شاید این روزهای سخت دنیا آمد که مدد اراده و دانش و مهربانی پزشکان بعد از توکل به پروردگار، ضریح توسل درماندگان دردمند همه‌ی عالم در هر دین و آیین و زبان و ملیت و مکنت شود تا دنیا به وفاداری و فداکاری این منادیان سلامت دخیل بندد و امسال عاشقانه‌تر و خالصانه‌تر قدردان وجودشان باشد…
ایام به سلامت باد روز پزشک فرخنده، که:
چو بیمار از شفا سرمست گردد
طبیب از فرط شادی مست گردد